ARONIA
 |
|
Aronia
to rozgałęziony krzew z rodziny różowatych, osiągający wysokość około
2,5 m. Pochodzi ze wschodnich rejonów Ameryki Północnej. Aronia rośnie
na każdej glebie, choć najlepiej rozwija się na ziemi
gliniasto-piaszczystej, żyznej, próchniczej, przepuszczalnej, lubi
miejsca nasłonecznione. Owoce
aronii są doskonałym składnikiem herbat, soków, dżemów i kompotów.
Dodaje się je też do zup i potraw mięsnych. Wykorzystuje się je również
do sporządzania alkoholi – likierów, win lub nalewek. Preparaty
zawierające wyciąg z aronii chronią przed szkodliwym działaniem promieni
UV i opóźniają proces starzenia.
Wartość odżywcza owoców aronii, kaloryczność
100
g świeżych owoców aronii zawiera około 45-50 kcal. Ze składników
odżywczych sporą część zajmują węglowodany (9-10 g), częściowo w postaci
naturalnie występujących cukrów (około 4 g). Pozostała część to błonnik
(około 5-6g), białko (1,5-2g) i woda. Największą jednak wartość
przynoszą zawarte w niej antocyjany, witaminy (C, B2, B6, PP, prowitamina A), flawonoidy i minerały (mangan, potas, magnez, cynk,wapń).
Lecznicze właściwości aronii
Owoce aronii mają ogromny potencjał przeciwutleniający.
Wartość ta wynika z obecności flawonoidów fenolowych zwanych
antocyjanami. Aronia, jako jeden z nielicznych owoców, zawiera ich
ogromne ilości. Badania naukowe wykazały, że regularne spożywanie tych
owoców, przynosi korzyści zdrowotne w chorobach neurologicznych, stanach
zapalnych, cukrzycy i przy infekcjach bakteryjnych. Antocyjany to także
wsparcie w usuwaniu z organizmu wolnych rodników, które przyspieszają
starzenie się komórek i sprzyjają nowotworom. W aronii obecna jest
zeaksantyna – karotenoid, który ma wpływ na filtrowanie promieni UV.
Związek ten chroni oczy przed zwyrodnieniami plamki żółtej. Aronia zawiera - witaminę C, (w 100 g owoców jest jej około 20 mg, co daje 35 proc. dziennego zapotrzebowania w ten związek). W dużych ilościach występuje witamina K (aż 37 proc. dziennego zapotrzebowania w porcji 100g) oraz witamina B6 (10 proc. RDA). Wśród minerałów w aronii znaleźć można mangan (10 proc. RDA) i potas (9 proc. RDA). Zdrowotne właściwości nalewki z aronii Aroniówka zalecana jest między innymi przy zwalczaniu nadciśnienia i wysokiego poziomu cholesterolu. W gospodarstwie domowym można z aronii otrzymać następujące przetwory:
|
 |
| Awokado to egzotyczny owoc w kształcie gruszki, pochodzące najczęściej z Brazylii, Kenii, Izraela lub Meksyku. W niektórych krajach owoc awokado jest nazywany „owocem maślanym”, można się również spotkać z nazwą „smaczliwka”. Skórka owocu jest zielona, żółta lub fioletowa, błyszcząca, często pokryta wyrostkami, pod nią zaś znajduje się zielonożółty miąższ, stanowiący cenny produkt odżywczy. Awokado jest zalecane dla ludzi cierpiących na anemię, nadciśnienie oraz cierpiących na dolegliwości żołądkowe związane ze zbyt małym wydzielaniem soków trawiennych. Zastosowanie Awokado ma wiele zastosowań, zazwyczaj jednak nie spożywa się go samodzielnie. Jest znakomitym składnikiem sałatek, past, sosów, dipów i dań wielowarzywnych. Owoce awokado faszeruje się krabami, krewetkami, homarami oraz warzywami z majonezem. Miąższ jest też wykorzystywany do smarowania kanapek. Plasterki awokado na kromce chleba zastępują ser. Awokado spożywa się przeważnie na surowo. Nie znaleziono dotąd sposobu na zamrażanie i konserwowanie awokado. Najsmaczniejsze są owoce dojrzałe, które można rozpoznać naciskając lekko placem skórkę. Twardy owoc należy odstawić w ciepłe miejsce na 2-8 dni i poczekać, aż zmięknie. Można przyspieszyć ten proces, jeśli owiniemy owoc w papier, wówczas okres dojrzewania skróci sie do 2-3 dni.To mieszanka owocu z warzywem. Ma zieloną lub czarną skórkę i bogaty w tłuszcz miąższ. Dzięki temu, że smak awokado jest neutralny, można go używać zarówno do potraw słodkich, jak i pikantnych. Dojrzały owoc powinien być nieco miękki. Twardy, niedojrzały dojrzeje, jeśli położymy go w temperaturze pokojowej. Jest bardzo odżywczy i zawiera białko, potas, wapń, żelazo, witaminy (C, z grupy B, E oraz prowitaminę A) i lekkostrawny tłuszcz roślinny. Jadalny jest świeży, kremowo zielonkawy miąższ, który w smaku przypomina orzechy. Owoc po przekrojeniu i wycięciu pestki należy skropić sokiem z cytryny, gdyż pod wpływem powietrza zmienia kolor na szary. Awokado (smaczliwka, owoc maślany) Pochodzenie: Meksyk i Gwatemala, ale obecnie uprawiana we wszystkich rejonach tropikalnych i subtropikalnych. Jadalne: tylko miękki miąższ. Po rozcięciu owocu na pół (w środku jest duża pestka) można go jeść łyżeczką z dodatkiem soku z cytryny, octu, soli lub pieprzu. Smak: łagodny, przypominający orzechy włoskie. Jakie kupować: gdy awokado jest miękkie jak dojrzałe banany, na skórce pojawiają się ciemne plamki, a miąższ przypomina konsystencją margarynę do smarowania pieczywa. Co można z nimi zrobić: dodać do sałatek owocowych, koktajli (także alkoholowych), kremów lub lodów, użyć do smarowania pieczywa lub delikatnie pokroić jak ser i nałożyć na kanapki. Kaloryczność: 190 kcal Wartość zdrowotna: ponieważ awokado zawiera znikome ilości cukru, mogą bez obaw jeść je diabetycy. Zaleca się je ludziom chorym na anemię, nadciśnienie i dolegliwości żołądkowe. |
 |
| Cytryna zwyczajna – gatunek roślin z rodziny rutowatych. Pochodzi z południowo-wschodnich Chin, lecz współcześnie nie występuje tam ani w stanie dzikim, ani nie jest tam hodowana. Prawdopodobnie powstała w wyniku skrzyżowania limy z cytronem. Choć częsty jest pogląd, że do Europy trafiła w XI wieku dzięki Arabom, pozostałości drzewek cytrynowych odkryto w Pompejach. Uprawiana jest dla swoich owoców zawierających: olejki lotne, limonen (aż do 70%), alfa-terpinene, alfa-pinene, beta-pinene, citral, kumaryny, bioflawonoidy, witaminy A, E, B1, B2, B3, B6 oraz witaminę C (40 – 50 mg na 100 g owocu), kleje roślinne. Kolejna warta uwagi witamina w cytrynie to P (rutyna). Jej głównym zadaniem jest ochrona witaminy C przed zbyt szybkim utlenianiem, tak więc jest współodpowiedzialna za oddalanie symptomów szkorbutu. Głównym źródłem tej cennej witaminy jest skórka warto więc ją wykorzystać, oczywiście pamiętając o uprzednim jej sparzeniu. Cytryna to również kwas cytrynowy, woda (90g), tłuszcze (0,6g), białka (0,7g), węglowodany (7,1g) oraz minerały : głównie potas (aż 150mg na 100 g cytryny), ale również sód, magnez, wapń, fosfor, żelazo i jod. Owoc ten jest ważny zarówno dla zdrowia jak i urody. |
 |
| Pochodzi z Polinezji, obecnie występuje w całym klimacie tropikalnym. Jest jednopiennym drzewem o wysokości do 20 m posiadającym głęboko wcinane liście. Roślina wydaje liczne zielono – żółte owoce o kulistym lub cylindrycznym kształcie (średnicy około 25 cm) i wadze do 2 kg . Większość odmian zawiera nasiona – 16-24 czarnych pestek wielkości kasztana, które spożywa się po upieczeniu Złotożółty miąższ dojrzałego chlebowca właściwego ma smak słodki i ostry. Po sfermentowaniu staje się serowatą jadalną masą. Niedojrzałe owoce zawierają więcej skrobii niż ziemniaki i są spożywane po upieczeniu. W samku są wówczas podobne do chleba. Dojrzałe owoce chlebowca spożywa się po upieczeniu, a w smaku przypominają jadalne kasztany. Owoc drzewa chlebowego zawiera 70% skrobi, 16% wody, 1% tłuszczów, 13% cukrów, witaminę C (do 23 mg/100 g) oraz minerały: wapń i żelazo. 100 g owocu dostarcza 75 kalorii . |
 |
| Pochodzi z Indonezji. Uprawiany w krajach południowo-wschodniej Azji. Po malajsku„duro”, znaczy róg. Rogami pokryta jest łupina owocu. We wnętrzu, podzielonym na wiele części, znajduje się jasnokremowy miąższ. Przyrządzany jak jarzyna, dodawany do zup i sałatek.Ten owoc trudno przegapić. Pokryty kolcami, do tego bardzo intensywnie pachnie. Nie tylko intensywnie, ale też bardzo nieprzyjemnie. Uprawiany jest także w większości krajów południowo-wschodniej Azji. Jedni go uwielbiają, inni się nim brzydzą. W środku znajduje się żółtawy miąższ, którego smak w połączeniu z zapachem padliny, daje trudną do opisania mieszankę. I tu kolejna niespodzianka. Smak owocu porównywany jest np. do mieszanki lodów truskawkowych i bananów. Jak go zjeść? Najlepiej daleko od ludzi, a co do techniki – kroimy na pół, chwytamy za łyżeczkę i pochłaniamy miąższ. Durian uważany jest za króla owoców tropikalnych. Jego wygląd zewnętrzny przypomina kolczastą łuskę, dobrze nam znanych kasztanów. Miąższ durianu spożywa się na surowo lub poddaje się go różnorodnym procesom, głównie suszenia i fermentacji. Durian to owoc pełen sprzeczności – kuszący smak jego miąższu kontrastuje nieprzyjemnym i przenikliwym zapachem skórki (z powodu zwartości siarczków). Owoc ten świetnie smakuje po wymieszaniu z ryżem i mleczkiem kokosowym lub przetworzony na marmoladę. Nadaje się także jako dodatek do lodów i ciastek. Jadalne są również nasiona durianu, które smaży się na oleju, a następnie przysypuje cukrem i ugotowanym ryżem. To nie koniec możliwości tego owocu – durian uważany jest przez azjatycką ludność za afrodyzjak. Nieprzyjemny zapach durianu bywa tak silny, że większość hoteli i linii lotniczych zabrania wnoszenia tego owocu na swój teren. Mawia się, że durian „piekielnie trąci lecz bosko smakuje”. |
 |
| Owoc figowca, drzewa uprawianego w pasie tropikalnym i śródziemnomorskim. Do najlepszych odmian należy figa smyrneńska z Turcji i black mission z USA. Figa działa pobudzająco na trawienie i jest bogata w cukier, prowitaminę A i sole mineralne. Spożywa się suszone i świeże. W surowych miąższ wyjmuje się z łupiny łyżeczką, suszone można zjadać wraz z łupiną. Dodaje do potraw z ryżu, do ciast i wyrobów cukierniczych. Używana również do produkcji dżemów. |
GRANAT
 |
| Owoc granatu właściwego , uprawiany na obszarze Morza Śródziemnego. Z soku wyrabia się syrop – granadinę , napoje, pyszny sos i galaretki. Świetnie komponuje się z kurczakiem, białą rybą lub sałatkami. Gości też na ciastach:) Pokryty purpurową, fioletową, czasem brązową twardą łupiną, w środku składa się z segmentów wypełnionych galaretowatymi czerwonymi kuleczkami, w których znajdują się jadalne białe pestki. Obrane owoce można jeść na surowo – przekroić na pół wzdłuż i wyjadać łyżeczką. Sok granatu, słodki i cierpki zarazem, dobrze gasi pragnienie. W potrawach z powodzeniem zastępuje sok z cytryny. Kupując granaty, wybierajmy owoce ciężkie, o jednolitej barwie. Zawierają kwasy organiczne, żelazo, wapń, potas, fosfor, witaminę C. Granat wspaniale gasi pragnienie, pobudza także apetyt i reguluje trawienie. Sok z granatów obniża ciśnienie krwi, ma działanie przeciwzapalne w obrębie przewodu pokarmowego, wpływa korzystnie na serce. Granat jest dobrym preparatem w przypadku przeziębień i infekcji. |
 |
| Pochodzenie: środkowy Meksyk i Ameryka Środkowa, ale uprawiane także na zachodzie Ameryki Południowej. Jadalne: galaretowaty, kleisty miąższ i nasiona. Owoc z kruchej skórki możesz obrać palcami, a miąższ jeść łyżeczką. Smak: delikatny, słodki, czasem lekko cierpki. Jakie kupować: dojrzały owoc jest pomarańczowy lub pomarańczowo-czerwony, a jego skórka łatwo pęka pod naciskiem palców. Co można z nich zrobić: głównie sorbety, ale używane są także do drinków miksowanych w blenderze. Kaloryczność: 94 kcal/100 g .Wartość zdrowotna: łagodzi nadkwasotę i wrzody żołądka, stymuluje trawienie. |
 |
| Owoc drzewa guayava, pochodzącego z Peru. Ma soczysty miąższ o bardzo dużej zawartości witaminy C. Używany na kompoty i sok, spożywany również na surowo. Gujawa właściwa należy do rodziny mirtowatych (Myrtaceae). Spotykana bywa pod różnymi nazwami jak: gruszla właściwa, psydia pospolita, psydium pospolite, guajawa czy guawa. Jest niewielkim, wiecznie zielonym drzewem dorastającym do 3-9 m wysokości. Wytrzymuje największe upały i susze. Owoce długości 3-10 cm w zależności od odmiany wykazują duża zmienność pod względem kształtu (kulisty do gruszkowatego), koloru miąższu (biały, różowy, łososiowy lub czerwony), koloru skórki (zielony do jasnozółtego), grubości skórki, smaku (słodki albo kwaśny) i aromatu (słaby do ostrego). Skórka jest jadalna choć kwaśniejsza niż wnętrze owocu.Dzięki dużej zawartości pektyn konsystencja miąższu jest śluzowata. Owoce słyną z wysokiej zawartości witaminy C (nawet 200-700 mg w 100 g owocu), wyższej nawet pięciokrotnie niż u owoców cytrusowych. Najwięcej witaminy C mają owoce prawie dojrzałe, ale jeszcze zielone i zmniejsza się ona wraz z dalszym dojrzewaniem. Owoce zawierają także około 15% cukrów, do 1,5% białka, 0,3% tłuszczu, 5,2% włóknika, 0,5% składników mineralnych (wapń, żelazo, potas, selen i fosfor) oraz witaminy A, B1, B2, PP. Nie jest to owoc zbyt trwały, można go przechowywać jedynie przez kilka dni w temperaturze pokojowej lub kilkanaście w chłodniejszych pomieszczeniach.Z tego powodu u nas spotykany jest najczęściej w postaci konserwowej. Na surowo spożywane są odmiany o większych, słodszych owocach. Kwaśniejsze odmiany najczęściej przerabia się na soki, kompoty, galaretki, konfitury. Zagęszczonym sokiem z gujawy witaminizuje się inne przetwory owocowe. |
 |
| Jest to bardzo smaczny owoc. O średnicy do 10cm i długości do 20cm, koloru zielonkawo-żółtego, a kiedy jest mocno dojrzały, nawet brązowawy z wypustkami przypominającymi kolce. Drzewo osiąga 7m wysokości, liście podłużne, lancetowate, wiecznie zielone. W środku – koloru kremowego o konsystencji budyniu z pestkami. Można go jeść łyżeczką lub robić z niego sok i pić. Właściwie – spożywanie tego owocu, może wystarczyć nam do życia, bo posiada prawie wszystkie minerały i witaminy oraz sporo kalorii można dodać jedynie sproszkowaną bulwę Maca. Jego stosowanie zalecane jest zwłaszcza przy chorobach nowotworowych, gdyż jest 3-4 razy skuteczniejszy Niż Uña de Gato (Uncaria Tomentosa) czyli Cat’s Claw – ludowa nazwa Vilca Cora. Całą roślinę używa się w medycynie alternatywnej. Nadają się liście, kora, korzenie, owoce jak i pestki rośliny. Właściwości i działanie: Główne: * zabija komórki rakowe,i wolne rodniki. * spowalnia wzrost guzów,Pomaga regenerować organizm po chemioterapii * zabija bakterie, wirusy i pasożyty,częściowo odtruwa organizm * obniża ciśnienie krwi i tętno oraz działa uspokajająco, * powoduje rozszerzenie żył,Jest pomocny przy leczeniu Cellulitis * reguluje poziom cholesterolu.Odmładza i podnosi witalność organizmu. * Reguluje poziom cukru we krwi. Dodatkowe działania: * leczy depresje,wzmacnia system odpornościowy * działa przeciwskurczowo i zatrzymuje konwulsje (padaczka), * obniża gorączkę,pomaga przy chronicznym zmęczeniu * stymuluje trawienie.Pomaga przy chorobach układu pokarmowego |
JABŁKO CUKROWE
| Bardzo słodki owoc z rodziny flaszowcowatych. Występuje w Azji i Ameryce Południowej. |
 |
| Duży owoc drzewa rosnącego w południowo-wschodniej Azji. Ma podobny do brzoskwini zapach oraz słodki smak. Z powodu swoich rozmiarów sprzedawany zwykle w kawałkach. Niedojrzały owoc gotowany jest jak warzywo. Dojrzały spożywa się na surowo jako przekąskę lub dodatek do innych owoców. Po zmiksowaniu z lodem i cukrem przyrządza się z niego napój. |
 |
| Zwana też star fruit, oskomianem pospolitym. Pochodzi z wysp Indonezji. Ma kruchy, soczysty miąższ i cierpki smak. W przekroju poprzecznym ma kształt gwiazdy. Pokrojony na plastry spożywany jest na surowo. Używany do produkcji galaretek, dżemów i soków.Karambola Słodki soczysty owoc o intensywnej, żółtej barwie. Owoce karamboli są bardzo charakterystyczne: intensywnie żółte, o ostrych krawędziach, po pokrojeniu na plasterki tworzą kształt gwiazdek. Kupując karambolę, należy pamiętać, że im bardziej żółta skórka, tym lepszy smak. Zastosowanie Owoce są wykorzystywane w sałatkach owocowych, napojach, konfiturach oraz do ciast typu tarta, choć oczywiście można je jeść również na surowo. Należy wtedy pamiętać żeby wyciąć wypustki – mogą być gorzkie. Skórkę można usunąć, ale nie jest to konieczne. W Chinach nieobrana karambola używana jest jak warzywo, bez skórki natomiast – jak owoc. Kwaskowatą odmianę karamboli można wykorzystywać jako dodatek do mięs .Owoce można dość długo przechowywać w temperaturze pokojowej.Zawierają sporo magnezu, żelaza, witaminy C, beta-karotenu. |
 |
| Rogaty, mały melon rosnący w krajach tropikalnych Azji i Afryki. Ma delikatny smak. Spożywany na surowo, smażony, dodawany do sałatek owocowych i napojów.Kiwano inaczej zwane w naszym kraju ogórkiem afrykańskim lub ogórkiem kolczastym, w naturalnym środowisku występuje w ciepłych i wilgotnych obszarach położonych w Afryce. Nazwa kiwano wywodzi się z połączenia dwóch wyrazów – kiwi i banan. Mieszanka smaku obu tych owoców przypomina smak dojrzałych ogórków kolczastych. Wnętrze składa się z jasnozielonego lub pomarańczowego miąższu, z dużą ilością drobnych pestek. Do spożycia najlepiej nadają się owoce młode – zielone, posiadają one wówczas dużo soczystego, smacznego miąższu. Dojrzałe, pomarańczowe owoce mają natomiast olbrzymia wartość dekoracyjną. Dobrze się przechowują i w warunkach pokojowych mogą być trzymane przez długie miesiące, zdobiąc wnętrza naszych mieszkań i domów. Ogórki afrykańskie doskonale prezentują się w kompozycjach z dyniami ozdobnymi oraz z zasuszonymi kwiatami w suchych bukietach.Charakterystyka Owoc przypomina gruby ogórek ze skórą pokrytą kolcami. Skórka kiwano ma barwę początkowo zieloną, a następnie jaskrawo-pomarańczową z jasnymi plamami. Pod skórką znajduje się zielony, soczysty, jadalny miąższ, a w nim wiele, również jadalnych, pestek o bardzo orzeźwiającym cytrynowym smaku, zbliżonym do kiwi, melona i ogórka. Aromat kiwano przypomina zapachem banana. Zastosowanie Kiwano można spożywać na surowo oraz dodawać do sałatek owocowych, deserów, ryb i owoców morza. Ponadto kiwano spożywa się jako sos do deserów i lodów lub sos sałatkowy oraz sos do ryb i mięs. Owoce bardzo dobrze przechowują się w mieszkaniu (do 6 miesięcy), stanowiąc oryginalny element zdobniczy i zachowując przez cały czas przydatność do spożycia. Początkowo uprawiany tylko na Pustyni Kalahari. Potocznie nazywany jest rogatym ogórkiem ze względu na kształt i kolce pokrywające jego skórę. Kiwano można zjadać razem z nasionami, podobnie jak w zwyczajnym ogórku. Ma rześki, lekko kwaśny smak. |
 |
| Kasztan jadalny to wyśmienity przysmak. Odkryty przez Rzymian, obecnie znany jest w całej Europie. Szczególnie popularny w przepisach kuchni francuskiej. W kilku miejscach w Polsce można znaleźć rosnące w parkach drzewa kasztanowca jadalnego, głównie w województwie dolnośląskim i zachodniopomorskim. Szczególnie popularny w przepisach kuchni francuskiej. Owoce podobne są do zwykłych kasztanów, jednakże skorupki pokryte są dłuższymi i bardziej miękkimi kolcami. Kwitnie na przełomie czerwca i lipca. Sadzony jako drzewo ozdobne w parkach i przy drogach. Zastosowanie Świeże kasztany jadane są na surowo, wyschnięte spożywane po upieczeniu oraz konserwowane jako kompoty. Na Węgrzech przetarta masa kasztanowa, świeża albo mrożona, używana jest do przyrządzania gesztenye püré i innych wyrobów cukierniczych. W Niemczech jedzona jest chętnie zupa kasztanowa. Pieczone kasztany Kupując kasztany należy zwrócić uwagę na to, żeby były pełne, ciemne i błyszczące, wewnątrz gładkie i na zewnątrz bez wgłębień po bokach. W ten sposób zapobiegnie się kupieniu kasztanów nadpleśniałych. Przepis: -Kasztany naciąć ostrym nożem na krzyż od „ostrego“ końca do podstawy. -Zagrzać piekarnik do 220 stopni. -Kasztany położyć na blachę i wsunąć na 20 min. do piekarnika. Po 10-ciu min. potrząsnąć kasztanami i ewentualnie je odwrócić. Czas pieczenia zależy w pewnej mierze od warunków w danej kuchni i samych kasztanów. Dobrze upieczone kasztany powinny być w środku delikatne, ale na powierzchni „miąższu” nieco chrupiące i upieczone na kolor złoty. Kasztany podawać w łupinach, które usuwa się wraz ze znajdującymi się pod nimi skórkami poprzez rozłamanie łupinki w miejscu nacięcia. Uwaga: czarne plamy na kasztanie mogą świadczyć o pleśni. Plamy te można po prostu wykroić. Z kasztanów można także zrobić bardzo dużo innych potraw. Samo pieczenie można przeprowadzić na różne, w zależności od dodatków sposoby. Kasztany można używać do różnego rodzaju sałatek (np. z łososiem), zamiast ziemniaków i jako polentę. Ugotować zupę. Można upiec ciasto lub ciasteczka lub zrobić krem. Nadziać kurczaka, gęś albo indyka. Można zrobić gołąbki. A wszystko to można zapić piwem z kasztanów… |
 |
| Mały, pochodzący z Chin owoc jest rodzajem miniaturowej pomarańczy o słodkiej skórce i soczystym, lekko gorzkawym miąższu. Spożywa się go na surowo ze skórką. Sprzedawany świeży, w syropie i konserwowany.Wygląda jak miniaturowa pomarańcza. Owoc ma wielkość śliwki, może być owalny lub kulisty, ma pomarańczową, gładką i cienką skórkę. Miąższ składa się z kilku cząstek. W każdej znajdują się pestki. Owoce są lekko kwaskowate i aromatyczne. Jada się je na surowo wraz ze skórką lub gotuje w całości albo podzielone. Można z nich zrobić kompot i marmoladę, konfitury lub nalewkę. Kandyzowane kumkwaty dodaje się do deserów. Wybieraj owoce w jednolitym kolorze. Dostarczają witamin, zwłaszcza C, i soli mineralnych. |
 |
| Rodzina:Passiflorae – Męczennicowate Gatunek:Passiflora molissima Pochodzenie: Podobnie jak wszystkie inne owoce męczennicowate kuruba pochodzi także z Ameryki Środkowej i Południowej. Ze znalezisk archeologicznych przypuszcza się, że owoce męczennicowate wywodzą się ze starych uprawnych roślin Indian. To pnąca roślina podobna do lian. Rosnąc na wolnym powietrzu zdobi pergole i altany. U nas spotykana jest jako roślina pokojowa. Liście podobne są do liści winorośli, a z różowych lub ciemnoczerwonych kwiatów rozwijają się długie, wiszące jak dzwonki owoce. Uprawa :Na chłodnych, wysokich terenach And. Import:Przez cały rok z Kolumbii i Peru. Owoc Jadalne:miąższ owocowy i nasiona. Niejadalne:skórka. Zapach i smak: łagodny, korzenny, kwaskowaty, smakujący trochę jak jabłko, pomarańcz i ogórek. Wielkość i kształt: do 10 cm długości i 3 cm grubości. Skóra: lekko owłosiona, biało-zielona lub ceglano-czerwona, z grubości i twardości podobna do skórki banana. Miąższ: żółty do pomarańczowego, galaretowaty z dużą zawartością jadalnych pestek. Dojrzałość: skórka równomiernie żółta lub czerwona zaczyna się kurczyć. Przejrzałe owoce: nieprzyjemnie kwaśny. Niedojrzałe owoce:zielona skórka. Zastosowanie: Spożycie na surowo, do kremów, sosów owocowych czy drinków. Przechowywanie :Całe owoce można przechowywać w chłodnym miejscu około jednego tygodnia. Aby owoce dojrzały, przechowuje się w temperaturze pokojowej. |
 |
| Jadalne są nie tylko owoce, lecz także kwiat oraz liście banana. Liście służą do zawijania potraw i do wyrobu jednorazowych „kokilek”, w których potrawy są gotowane na parze lub zapiekane. W kuchniach azjatyckich wykorzystuje się także kwiaty banana. |
 |
| Liczi jest wiecznie zielonym drzewem, osiągającym wysokość 10 m. Pochodzi z południowych Chin. Dziś uprawiane jest głównie w Chinach i Indiach, w rejonach gdzie lato jest długie, gorące i wilgotne. Drzewka liczi źle znoszą zarówno przymrozki, jak i duże upały. Pierwsze drzewko posadził podobno pewien mnich buddyjski 1300 lat temu. Owoce liczi przypominają kształtem maliny, ale są od nich większe-osiągają długość 5 cm. Pokryte są cienką suchą, gruzełkowatą skorupką koloru jaskrawo karminowego, żółtego lub żółtobrązowego. Gdy owoc jest dojrzały, skorupka daje się łatwo oddzielić od miąższu. Miąższ jest ścisły, galaretowaty, przezroczysto perłowy. w środku owocu znajduje się brązowo czarna błyszcząca pestka wielkości fasoli. Łamliwą skorupkę rozłupuje się palcami i zjada słodki aromatyczny miąższ. Po usunięciu pestek owoce dodaje się do sałatek, robi z nich kompoty i syrop. Można je też zamrażać. Ususzone w całości są nazywane orzeszkami liczi. Liczi zawierają cukier, białko, kwasy organiczne i dużo witaminy C. Owoce są nietrwałe, przechowywane w temperaturze pokojowej zaczynają się psuć już 2-3 dniach. Tylko niektóre odmiany można przechowywać w chłodniach do 10 tygodni.Owoc pochodzący z południowych Chin, zwany też chińską śliwką. Spożywany na surowo i smażony w cukrze. Po wysuszeniu spożywany jako tzw. orzech liczi. |
 |
| Mały, najczęściej zielony owoc podobny w smaku do cytryny, ale o intensywniejszym aromacie. Pochodzi z Archipelagu Malajskiego, uprawiany w krajach tropikalnych. Używany do przetworów, dodawany do lodów i sorbetów, jest także składnikiem sosów i dań kuchni orientalnych. |
 |
| Pochodzi z Indii i Chin. Ma małe owoce o brązowej, zdrewniałej skórce i kwaskowatym orzeźwiającym miąższu. W smaku podobne do liczi. Spożywane są na surowo. Konserwowane w syropie, niekiedy smażone w cukrze, dodawane do sałatek owocowych. |
 |
| Pochodzi z Indii. Rozróżnia się ponad 1000 odmian. Ma miąższ słodki i soczysty. Spożywany na surowo, w sałatkach, kompotach i dżemach. Składnik pikantnych pikli i chutneyów. Z niedojrzałego mango można przygotować jarzynę. W sprzedaży świeży, w puszkach, suszony i kandyzowany. Podawanie owocu mango: po przekrojeniu mango na pół i usunięciu mocno przyrośniętej pestki, należy naciąć miąższ w kratkę i wypchnąć go do góry. |
 |
| Pochodzi z Indonezji. Pod twardą łuską ma 6-7 łatwo oddzielających się cząstek. W smaku delikatny i słodki. Spożywany na surowo. Przetwarzany na dżemy, galaretki i kompoty. |
MARAKUJA (PASSIFLORA)
 |
| Inne nazwy: grandilla, męczennica jadalna, Uprawiana obecnie na szeroką skalę w Australii i na Nowej Zelandii. Owoce mają do 12 cm średnicy i miękką, pomarańczową skórkę, w środku szary, słodki miąższ z dużą ilością drobnych jadalnych pestek. Maracuja stanowi dobre źródło błonnika, węglowodanów i witaminy C.Passiflora używana jest głównie do wyrobu soków i lodów. Zastosowanie Spożywana może być na surowo (jadalny jest kleisty galaretowaty miąższ z pestkami) sama lub w słodkich sałatkach. Można ją również spożywać w ciepłych potrawach. Należy kupować owoce o lekko wyschniętej skórce, jest ona bowiem nieomylnym znakiem dojrzałości owocu. |
MELON
 |
| Pochodzi z tropikalnych obszarów Afryki i środkowej Azji. Wyróżnia się kilka odmian. siatkowaty ma żółtawozielony miąższ, zimowy ma miąższ żółtawy, a odmiany kantalupa – pomarańczowy, bardzo słodki i aromatyczny. Hoduje się także melony miniaturowe. Spożywane są na surowo, ochłodzone. Często do wydrążonego z nasion melona dodaje się małe lub pokrojowe w kostkę owoce, ocukrzone i skropione alkoholem, które przed podaniem wkłada się na 2-3 godziny do lodówki. Kostki melona można marynować w occie. Z zielonego melona przyrządza się konfitury, używane do ozdabiania ciast. |
MIECHUNKA JADALNA
 |
| Owoce rosnące w Afryce, Ameryce Południowej, Australii i Azji. Wielkości czereśni, zielone lub czerwone w sztywnej, podobnej do papieru powłoce. Mają kwaskowaty smak i aromatyczny zapach. Używane do sałatek, tortów i kompotów. Sprzedawane w puszkach |
 |
| Zwana też gruszką japońską. Owoc występujący w Azji. Ma smak kwaskowatej gruszki i kształt jabłka. |
 |
| Pochodzenie: Meksyk, ale uprawiane są obecnie w krajach basenu Morza Śródziemnego, Ameryce Południowej i na południu Ameryki Północnej. Jadalne: soczysty miąższ, konsystencją podobny do gruszki, i pestki. Owoc rozcina się nożem i łyżeczką wybiera miąższ lub obiera i kroi w plastry. Smak: orzeźwiający, nieco kwaskowaty. Jakie kupować: owoc nadaje się do jedzenia, kiedy jego skórka jest żółta z czerwonymi plamkami i jędrna. Co można z nich zrobić: używa się ich do sałatek owocowych oraz jako dodatek do lodów i zimnych deserów. Kaloryczność: 60 kcal/100 g |
 |
|
Papaja jest owocem bardzo smacznym, a jednocześnie jednym z najtańszych
na tajskim rynku. Ma ona gruszkowaty kształt, a jej wielkość przekracza
czasem nawet 30 cm. Pod twardą skórką dojrzałego owocu kryje się
pomarańczowy lub żółty miąższ o smaku porównywanym czasem do gotowanej
słodkiej marchewki. Papaję spożywać można na surowo lub wykorzystać ją
do wyrobu dżemów, alkoholi i jako dodatek do deserów. |
 |
| Owoc kaki, zwany także jabłkiem orientu lun hurmą wschodnią. Pochodzi z Azji. Ma miąższ twardy, mączysty lub galaretowaty. Spożywany na surowo lub suszony i kandyzowany, używany na galaretki i dżemy.Pochodzi z Chin i Japonii. Dojrzałe kaki jest dość miękkie, pomarańczowe, czerwone lub żółte, przypomina pomidory. Charakterystyka Kaki powinno się spożywać tylko w pełni dojrzałe, dopiero wtedy osiągają właściwą soczystość i aromat. Miąższ jest bardzo słodki, w konsystencji lekko galaretowaty. Owoc zawiera 19% cukrów (tyle samo glukozy i fruktozy), karoteny, wapń i witaminę A i C. 100 g owocu dostarcza 73 kalorie. Zastosowanie Owoce kaki spożywa się na surowo, obrane ze skórki bądź przepołowione, wtedy najwygodniej posłużyć się łyżeczką przy wyjmowaniu miąższu. Kaki można także stosować do sałatek, mogą być też gotowane, kandyzowane, przerabiane na dżemy, galaretki bądź lody. |
 |
| Pomelo są największymi owocami z rodziny cytrusów. Średnica niektórych okazów przekracza 20cm, a waga 2kg. Owoc przypomina duży grejpfrut – jest kulisty, ma żółtą, żółtozieloną lub różową, gąbczastą skórkę, której grubość dochodzi do 5cm. Miąższ podzielony jest na ściśle przylegające do siebie, trudne do rozdzielenia cząstki, otoczone twardą błoną. Pojedyncza cząstka składa się z woreczków wypełnionych galaretowatą, półprzezroczystą masą i może zawierać kilka pestek, chociaż są też odmiany bezpestkowe. Miąższ pomelo jest żółtawy albo różowy. Jada się je na surowo, same albo w sałatkach. Można też robić z nich sok i marmoladę. Skórę można kandyzować. Pomelo są mniej gorzkie, ale także mniej aromatyczne niż grejpfruty. Owoce pomelo można przechowywać przez 2-4 miesiące, nawet w wysokiej temperaturze. Jednak w czasie przechowywania owoce wysychają, zmniejszają objętość i tracą na wadze. Kupując pomelo, należy więc wybierać owoce ciężkie.Największy owoc z rodziny cytrusów, o grubej skórce i włóknistym miąższu. Jest to współcześnie wyhodowana odmiana owocu pompela – pierwotnej formy grejpfruta. Spożywane na surowo, do sałatek, a także do wyrobu marmolady.Średnica niektórych okazów przekracza nawet 20 cm, a waga – 2 kg. Owoc przypomina duży grejpfrut: jest kulisty o żółtej, żółtozielonej lub różowej skórce, której grubość dochodzi do 5 cm. Miąższ podzielony jest na ściśle przylegające do siebie cząstki, które otoczone są twardą błoną. We wnętrzu każdej cząstki znajduje się – właściwa cytrusom – półprzezroczysta masa i kilka pestek. Pomelo są mniej gorzkie, ale także mniej aromatyczne niż grejpfruty. Jada się je na surowo, mogą także stanowić ciekawy dodatek do sałatek. |
 |
| Owoc z rodziny liczi. Pochodzi z Półwyspu Malajskiego i z Indonezji. Twarda skórka pokryta cienkimi włoskami. Po obraniu dodawany do sałatek. |
 |
| Owoc drzewa z rodziny palmowatych, rosnącego w Indonezji. Jasnożółty, twardy miąższ składa się z kilku segmentów. Ma delikatny, lekko kwaskowaty smak i aromat przypominający truskawki. |
 |
| Tropikalny owoc wielkości jajka z czerwonobrązową skórką i miąższem o smaku przypominającym pomidory. Spożywany na surowo z cukrem. Dodawany do sałatek i zup. |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz